Martijn Verhagen van HD Architecten verdiepte zich in de visie van Marco. De aspecten die binnen het Martha Flora-concept belangrijk waren voor het gebouw, wist hij volgens Marco uitstekend te vertalen naar het ontwerp. ‘Het was natuurlijk heel prettig dat deze zorgvilla vanaf scratch ontworpen kon worden. De ervaring de we bij eerdere locaties opdeden, konden we in dit ontwerp meenemen. Dat maakt dat de zorgvilla in Hillegersberg volledig voldoet aan de eisen die we bij Martha Flora stellen en één van onze mooiste locaties is. Daarnaast staat de villa op een fantastische plek, midden in een woonwijk, schuin tegenover een school, met winkels op steenworp afstand en dichtbij een van de grootste groengebieden van Nederland. In het gebouw zijn op de begane grond en de eerste verdieping in totaal 24 ruime éénpersoons-studio’s gevestigd. Op de tweede etage bevinden zich ook nog vijf meerkamer-appartementen voor echtparen.’
Martha Flora biedt een veilige leefomgeving, maar ook voldoende leefruimte voor haar bewoners. ‘Door die leefruimte is het stressniveau bij onze bewoners veel lager. In de zorgvilla in Hillegersberg is daarom op beide verdiepingen een meander gerealiseerd. Deze meanders vormen het hart van het gebouw en zijn elk geschikt voor twaalf tot vijftien bewoners. Een meander bestaat uit een bibliotheek, een huiskamer, een eetkeuken, een tuinkamer en een atelier die en suite met elkaar geschakeld zijn. In de zorgvilla in Hillegersberg stappen alle bewoners vanuit hun eigen appartement direct de meander in, waar ze vervolgens daar kunnen verblijven waar ze zich het prettigst voelen. Ook is samen met de architect gekeken hoe de beleving van de leefruimtes vanuit de bewoners is. Zo is er bijvoorbeeld voor gekozen om de gangen niet doodlopend te maken, maar deze in een raampartij te laten eindigen. Dat nodigt bewoners uit om naar het licht toe te lopen waarna ze uitzicht hebben op bijvoorbeeld bomen of andere huizen. Maar het vergroot ook het gevoel waar ze zich bevinden en waar bijvoorbeeld hun kamer is. Zo wordt voorkomen dat bewoners gaan lopen dwalen.’
In de zorgvilla in Hillegersberg zijn, zoals gezegd, op de tweede etage ook vijf meerkamer-appartementen gesitueerd, bestemd voor echtparen. ‘Het is natuurlijk heel triest als mensen na een lang leven samen niet meer bij elkaar kunnen wonen omdat een van hen aan dementie lijdt. Wij vinden het belangrijk om echtparen deze mogelijkheid te bieden. Natuurlijk moet ook de partner zich in de zorgvilla thuis voelen en een eigen leven kunnen hebben. Voor hen is er vanaf de tweede etage via de lift of het afgesloten trappenhuis een eigen opgang.
De buitenkant van het gebouw past qua uitstraling uitstekend in de omgeving. Marco: ‘Dat komt vooral door de grote dakoverstekken, die ook bij andere huizen in de buurt te zien zijn. Het eindresultaat? Een aantrekkelijk woonzorggebouw waar ouderen met dementie hun leven op een beschermde, maar ook zo normaal mogelijke manier kunnen voortzetten. En wat mij betreft echt een gebouw met wat de Engelsen “curb appeal” noemen. Medewerkers zullen trots zijn op hun werkplek en de familieleden van bewoners zullen het fijn vinden om te zien dat hun naasten op een prachtige plek verder leven waar aan alles is gedacht.’
De dementiezorg van Martha Flora
Martha Flora onderscheidt zich op zeven gebieden ten opzichte van reguliere en particuliere verpleeghuizen:
‘Achter glas’
Architect in tijden van Corona… een hulde aan de zorg
Het zijn ervaringen die iedereen nu heeft. Social Distancing is inmiddels wat ons allemaal is geadviseerd. Mensen die niet in vitale beroepen werken wordt gevraagd om zoveel mogelijk thuis te blijven en thuis te werken. In tijden van deze zelfisolatie ontstaat een nieuwe belevingswereld, die van achter glas.
Gelukkig is in mijn directe persoonlijke omgeving iedereen gezond. Ook geen naasten die woonachtig zijn in een verpleeghuis of beschermde woonomgeving. Momenteel wel volledig werkend vanuit huis; mijn werkzaamheden als architect laten dit gelukkig ook goed toe. Flexibel werken vanuit huis of op kantoor was al ingepast, echter is dit halverwege maart direct opgeschaald. Even wennen aan de nieuwe vaste werkomgeving, het inrichten van een passende werkplek, het nieuwe werkritme en het inpassen van het gezinsleven en de thuisscholing. Maar ik heb mijn draai gevonden en kan op m’n thuiswerkplek goed productief zijn in het uittekenen en uitdenken van ontwerpvraagstukken, zoals woonzorgprojecten. Ik zit thuis binnen ‘achter glas’, maar heb de vrijheid om toch even naar buiten te gaan. Even wandelen, even een frisse neus halen. Overleggen met collega’s gaat via beeldbellen, maar natuurlijk is er wel het gemis aan direct persoonlijk contact. Zowel met opdrachtgevers, toekomstige gebruikers als met collega’s. Even het gesprekje bij de koffieautomaat, spontaan sparren met (architect)-collega of een observatiebezoek bij een zorginstelling. Dat zit er niet in.
Maar dit staat in schril contrast met wat er momenteel in de zorg gaande is. In de frontlinie van de strijd tegen het virus en de gevolgen voor onze kwetsbare ouderen, maar ook bij de medewerkers en de vrijwilligers in de zorg. Als architect kijk ik als het ware vanaf de zijlijn toe, maar ik ben erg betrokken bij de zorgbranche. Ik vind het belangrijk om vanuit mijn vak een bijdrage te leveren aan de maatschappij door goede zorggebouwen te ontwerpen. Als architect ben ik mede daarom juist actief binnen de zorg en verschillende woonvormen voor senioren.
"Door het ontbreken van sociale contacten tijdens deze Coronacrisis staat een gunstige leefomgeving voor bewoners én medewerkers zwaar onder druk."
Met aandacht geef ik vorm aan optimale woon- en leefomgevingen voor mensen in een verpleegomgeving, veelal specifiek voor mensen met dementie. Door het ontbreken van sociale contacten tijdens deze Coronacrisis staat een gunstige leefomgeving voor bewoners én medewerkers zwaar onder druk. In het bijzonder voor mensen met dementie. Juist deze kwetsbare groep is afhankelijk van sociale contacten. De afwezigheid van bezoek is voor mensen met dementie extra verwarrend. Het is in deze moeilijke tijd een extra uitdaging om het brein van deze medemensen de juiste prikkels te geven. Dit om overprikkeling of juist onderprikkeling van het emotionele onderbrein, en daarmee angst, onrust en het hieruit volgende ongewenst gedrag te voorkomen. Hartverwarmend zijn de initiatieven die ontstaan om het noodzakelijke contact toch te laten plaatsvinden. Maar dan helaas wel altijd van achter een veilige glazen scheiding, dus zonder fysiek contact.
Hoe mooi was het bericht dat in het RevalidatieHotel Intermezzo-Zuid van Laurens Rotterdam kamers beschikbaar werden gesteld om bij andere locaties volledige capaciteit te creëren voor Covid-19 patiënten. Omdat ik het ontwerp voor het RevalidatieHotel heb mogen verzorgen ging ik bij dit bericht gelijk op zoek naar het gebouw. Het kleine steentje dat je wilt bijdragen door jouw ontwerp. Maar ik voelde alleen verslagenheid. Door de enorme druk waar de IC- en zorgprofessionals momenteel mee te maken hebben en hun toewijding om Coronapatiënten te verplegen.
"Ik breng een hulde aan de zorg."
Ik breng een hulde aan de zorg. En kan alleen maar diep respect voelen voor alle mensen die op de IC werken en alle andere mensen in de zorg. Ik houd anderhalve meter afstand en blijf én werk daarom thuis, achter (beeldscherm) glas.
Martijn Verhagen | HD architecten
Het gebouw moest de vormen en de maten en van een distributiecentrum krijgen. Dat had een reden. Dick: ‘Als het gebouw straks af is, beslaat het in totaal zo’n 27.000 vierkante meter. Dat is natuurlijk gigantisch. Maar stel dat we ooit, gedeeltelijk of helemaal, het gebouw verlaten? Het gebouw verkopen als distributiecentrum of als bedrijfsverzamelgebouw is dan waarschijnlijk de enige optie. Als geheel of in delen. Het is best bijzonder om voordat de eerste paal wordt geslagen, al over zo’n toekomstscenario na te denken. Maar de directie stelde dat wel als harde eis. Het ontwerp van het gebouw is modulair en repeterend op één kant, waardoor het zo nodig in drie aparte delen gesplitst kan worden. In het gebouw bevinden zich geen plafonds. We zijn nu eenmaal een technisch bedrijf en dan mag je de techniek van het gebouw juist laten zien. Daarnaast stelde de gemeente de eis dat een bepaald deel van het gebouw “verbijzonderd” moest worden. Dat is gerealiseerd door een inpandig balkon te maken waar mensen, zelfs met slecht weer, buiten kunnen zitten.’
De samenwerking met HD Architecten verliep uitstekend, aldus Dick. ‘We hadden regelmatig overleg waarbij goed naar ons werd geluisterd. De architect wist zijn visie heel goed te vertalen naar dat wat wij voor ogen hadden. Ik durf dan ook rustig te zeggen dat Martijn Verhagen een architect naar mijn hart is, ook omdat onze visies zo goed op elkaar aansloten. Door steeds heel goed met alle betrokken partijen te overleggen, kwamen we elke keer weer een stap verder en vonden we oplossingen die goed bij BPA aansloten. Het resultaat? Een gebouw waar de temperatuur, de luchtvochtigheid, de isolatie, de werkruimtes, de inrichting, de verlichting en de voorzieningen gewoon top zijn. [lachend:] Ik durf bijna te stellen dat mensen liever hier zijn dan thuis.’
" Wat ik zelf vooral mooi vind aan dit pand, is de uitstraling aan de buitenkant. Onder meer omdat de lijnen verticaal lopen. Sta je naast het gebouw, dan lijkt het gesloten, loop je naar voren, dan gaat het gebouw als het ware “open” "
BPA verhuisde in het voorjaar van 2017 naar het splinternieuwe pand aan de Carrosserieweg, pal aan de stadsrand van Woerden. Het gebouw van maar liefst 9 meter hoog, 160 meter lang en 65 meter breed oogt indrukwekkend. Die indruk wordt binnen nog eens bevestigd door de ruimte, het licht, de open trappen, de bijzonder vormgegeven receptie en de industriële uitstraling. Stap je de kantoorruimtes binnen, dan maakt de ‘weg’ op de vloer in één oogopslag duidelijk wat de looprichting is en hoeveel meter je nog voor de boeg hebt. Uiteraard is de kleur ‘Blue’ in allerlei elementen terug te vinden. Het pand werd uiteindelijk ruim drie maanden eerder opgeleverd dan gepland. Dick: ‘Door de goede onderlinge samenwerking verliep de voortgang voorspoediger dan gedacht en wisten we “binnen en buiten” goed bij elkaar te houden.’
De toekomst? Dick: ‘Op dit moment groeien we nog steeds. We startten hier in maart 2017 met 169 mensen en nu huisvesten we meer dan 300 mensen. Als het gebouw helemaal klaar is, is er ruimte voor 650 man. Eigenlijk moeten de huidige 13.000 vierkante meters al gaan uitbreiden, maar dat is momenteel vrij kostbaar, dus zoeken we nu naar andere tijdelijke oplossingen. We willen namelijk wel blijven vasthouden aan onze kernwaarden: “Efficiency” en “Just in time”. Maar ik ga die 27.000 vierkante meter zeker nog wel meemaken.’
